sábado, 27 de marzo de 2010

DAMAS. "Soporte e cargue"

BRANCAS XOGAN E GAÑAN
Posición correspondente ao xogo 31 do match James Wyllie vs. Robert Martins disputado en Glasgow no ano 1864. As brancas puxeron fin a resistencia do rival cunha "manobra de cargue". De que xeito se produciu o fulminante desenlace?
..............................................................................
Solución do problema anterior (20/03/2010)
"Arrinconado"

1.22-26, 20-15; 2.26-29, 15-11; [Se 2. ... 15-12; 3.29-25, 12-07; 4.04x11, 08-04; 5.11-14 G.B.] 3.04-07, 11x04; 4.29-25, 04-14; 5.25x04 G.B.

sábado, 20 de marzo de 2010

DAMAS. "Arrinconado"

BRANCAS XOGAN E GAÑAN

Remate familiar para os afeccionados ao problemismo. Mais tamén ten xurdido na prática maxistral nun xogo entre Manuel Vaz Vieira e Vitor Sequeira do 21º Cto. de Portugal celebrado nas localidades de Chernica da Caparica e Setúbal no ano 2001. O lector non debe ter dificultades para dar coa elemental manobra gañadora.
....................................................................
Solución do problema anterior (13/03/2010)
"Tiro camuflado"
1.15-19, 22x08; 2.11-15, 20x11; 3.07x30, [G.B.]

domingo, 14 de marzo de 2010

TUTE. Cuestión de memoria.

Durante boa parte do século XIX e a primeira metade do seguinte estiveron moi de moda certos espectáculos nos que os mellores acróbatas mentais do momento exhibían as súas portentosas habilidades. Artistas que semellaban ser verdadeiras calculadoras humanas, asombraron en cafeterías e teatros grazas a velocidade coa que realizaban todo tipo de operacións matemáticas. Un dos máis coñecidos foi Leonhard Euler que facía algunhas nas que tiña que memorizar ata medio centenar de cifras. Pero sen dúbida algunha os fitos máis curiosos e célebres foron os que protagonizaba o excelso xadrecista americano Harry Pillsbury (1872-1906) que coa axuda da súa prodixiosa memoria conseguía xogar vinte partidas simultáneas de xadrez e damas á cega. Exhibicións que duraban moitas horas, polo que adoitaba facer pequenos descansos nos que disputaba partidas de whist ao mesmo tempo que memorizaba longas listas de palabras que deseguido recitaba de cabo a rabo.
Igual que neste tipo de demostracións, nos xogos chamados de salón, a memoria constitúe un arma moi poderosa, tendo moita máis importancia se estes xogos son de cartas. Dicía o escritor Edgard A. Poe nun dos seus famosos relatos, “Os crimes da rúa Morgue”, que o posuír unha boa memoria e xogar de acordo co “libro” son, polo común, puntos considerados como a suma total do xogar excelentemente.
Se facemos unha enquisa entre os afeccionados para preguntar pola calidade máis importante que debe acompañar a un bo xogador de tute, sen dúbida algunha, penso que a gran maioría estarían de acordo co escritor americano. O levar o control de todas as cartas parece ser fundamental para poder trazar unha estratexia adecuada.
En efecto, se poñemos unha atención continuada e dispoñemos dunha boa memoria podemos almacenar unha serie de datos relevantes. Se os conseguimos recordar, coa información que nos proporcionan, cando cheguemos ás últimas bazas poderemos rematar o xogo da mellor forma posible porque coñeceremos a distribución das cartas que cada xogador sostén na súa man.
Non todas as mans son iguais, e así algunhas veces o traballo é máis doado, porque necesitamos recoller menos información. Os esforzos inútiles cansan as neuronas, polo que é importante saber que datos debemos observar en cada man.
Se a vostede lle falla a memoria non se preocupe. Iso pásalle a todo o mundo. Ata Euler e Pillsbury, seguro que nalgunha ocasión, esqueceron as chaves da casa. A memoria sempre traballa mellor no campo no que está máis adestrada. Todos os mentalistas dispoñen dalgúns trucos para se axudar.
Se quitamos unha carta da baralla. Dando soamente dúas pasadas rápidas, sería capaz de averiguar que carta falta?
Calquera pode facelo, é moi fácil. Na primeira pasada vaia sumando todos os espazos en branco que teñen as orlas identificativas do lado curto (recorde que os ouros non teñen ningún, as copas teñen un, os bastos dous e as espadas tres). Como en total suman sesenta, a diferenza indicaralle o pau da carta. Na segunda pasada déalle ás cartas do pau escollido o valor que teñen no xogo da escoba, como en total suman cincuenta e cinco, novamente a diferenza descubriralle cal é a carta que falta.
Para o que lle guste o tema, podemos indicar que no libro "O Tute. Diversión arredor dun tapete" pode atopar bastantes trucos deste estilo aplicados á memorización de cartas nas partidas.

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Solución do problema Nº1 [28/02/2010].

"O desenlace definitivo"

Ao ter que cartear de xeito inusual, o problema chama poderosamente a atención. A clave está en saír arrastrando co tres, pero Norte ten que asistir co rei.
Despois desta sorprendente manobra, Sur pode aforrar trunfo e cobra a última baza, sumando así 25 tantos.

Sorprendente, non si?


sábado, 13 de marzo de 2010

DAMAS. "Tiro camuflado"

XOGAN BRANCAS E GAÑAN

As negras acaban de xogar 27-22, un erro de vulto. Como poden as brancas castigar este movemento? A posición está extraída da Enciclopedia de Kear e pertence a un xogo entre H. Jacob e Alan Hynd.

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Solución do problema anterior (06/03/2010)

"Tiro angular".

1.24-28, 31x24; 2.10-14, 19x10; 3.06x31 G.B. E máis unha vez un xogo que remata co "tres e dama".

viernes, 12 de marzo de 2010

XADREZ. "lapso na memoria"

BRANCAS XOGAN E GAÑAN

Henrique Guerra vs. Jacobo Caselas
[Liga Galega por equipos (1ª div.); Carballo, 1994]

1.d4, Cf6; 2.Cf3, g6; 3.c4, Bg7; 4.Cc3, O-O; 5.g3, d6; 6.Ag2, c5; 7.O-O, Cc6; 8.d5, Ca5; 9.Cd2, a6; 10.Dc2, Tb8; 11.b3, b5; 12.Ab2, Ah6; 13.f4, bc4; 14.bc4, e5; 15.de6, Ae6; 16.Cd5,Tb2; 17.Db2, Ag7; 18.Da3, Cc4; 19.Cc4, Cd5; 20.Tac1, Cb4; 21.Tfd1, d5; 22.Rh1, dc4; 23.Td8, Td8; 24.Da5, Td2; 25.Dc5, Ca2; 26.Tb1 ...
Ata aquí todo é supercoñecido, pero había máis de dous anos que tiña preparada a variante e non lembraba con detalle. Increiblemente eu xa levaba gastados 90 minutos e Caselas apenas consumira 20. Despois do lapso intermedio, neste momento deime de conta que todo ía segundo o estudado e incluso xa tiña decidido contestar a 26. ... Bb2; con 27.De3, c4; 28.Be4 con idea de f5. A cousa poñíase interesante e ata sentía certa curiosidade por saber que era o que traía na manga o recentemente nomeado "Mestre da Fide".
26. ... h5 (??); [ver diagrama]
Jacobo non quixo amosar. Ou tal vez, el tamén esqueceu a teoría. Non o sei.
27.Tb8, Rh7; 28.Be4, f5; 29.De7, Bd7; 30.Tf8, Be6; 31.Tb8, Bd7; 32.Df7, [1:0]

domingo, 7 de marzo de 2010

TUTE. "Mandar a Noia".

Cando se termina unha partida, nótase moi ben que xogadores son os derrotados, primeiro pola cara que lles queda, e segundo porque deben arrimar a barriga ao mostrador. De por si é bastante probable que os perdedores teñan que aturar unhas poucas bromas; porén se a parella derrotada deixa o seu marcador en cero, a festa aumenta. Os rivais e tamén os miróns, que ademais de para dar tabaco están autorizados para este tipo de cousas, fártanse de rir e de amolar.

Está moi espallado utilizar neste último caso, cando os perdedores non conseguen gañar en ningún xogo, a frase: "Mandáronos a Noia".
Teño escoitado diferentes versións do motivo polo que se aplica este dito, máis ningunha me pareceu convincente. Fóra da nosa comunidade é común dicir: "Fixémolos zapateiros", e penso que por aí vai a cousa xa que esta histórica vila coruñesa é popularmente coñecida como a terra dos zapateiros. De sobra é sabido que o termo despectivo "paduán" empregouse a miúdo para definir ás persoas procedentes das aldeas remotas, carentes de malicia e habilidade, que a máis de exhibir uns modais pouco refinados, tiñan o costume de calzar zocos. A célebre expresión pois, convértese nunha indirecta: mandan aos perdedores á terra dos zapateiros para que merquen uns zocos, que sería o mesmo que chamarlles paduáns.
Pode que vostede tampouco concorde comigo, pero o que si está fóra de toda dúbida é a gran popularidade do xogo así como a celebridade da frase. Por isto, e como noiés que son, quero propoñer unha idea que xa sei que a moitos lle parecerá unha excentricidade, pero velaí vai: Por que non levantar en Noia un monumento alusivo diante do cal os perdedores poidan tirar unha foto?
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Solución do Problema Nº1 (28/02/2010)
Saíndo co dous de ouros e logo fallando na seguinte baza en Norte co catro de espadas pódense facer 24 tantos. Se vostede pensou así, está totalmente equivocado. Pense ben e mire a maneira de facer máis, que aínda que pareza imposible, si que se pode. A confirmación queda para a vindeira semana.

sábado, 6 de marzo de 2010

DAMAS. "Tiro angular"

BRANCAS XOGAN E GAÑAN

Neste xogo entre Richard Hallet e Richard Beckwitch do Cto. dos Estados Unidos celebrado en Las Vegas no ano 2002, as negras vendo que o cambio "2 x 2" con 10-14 non lles prexudica, deciden centralizar un peón na casa "23". A xogada aínda que semella boa estratexicamente vai ser a causante da derrota negra. Como se aproveitaron as brancas deste lapso do actual aspirante ao título mundial de damas angloamericanas en apertura libre?

.....:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::.....

Solución do problema anterior (27/02/2010)

"Tiro ao branco"

1. ... 15-11; 2.07x14, 23-20; 3.16x23 ... [E agora segue un "tres e dama"] 3. ... 28x01; G.N.

viernes, 5 de marzo de 2010

XADREZ."A inmortal de Outerelo"

A partida que hoxe ofrecemos non contribúe con ningunha achega á teoría das aperturas, e pode que nin sequera mereza formar parte das partidas históricas do xadrez galego, porén para min ten algo (non sei exactamente o que) que a fai merecente de, polo menos, ser coñecida por todo aquel que ame este xogo e que despois el a cualifique como máis se lle antolle, aínda que sexa como a "inmortal" e aínda que sexa cun sorriso.

Antonio Acebal vs. Manuel Outerelo

IV Open de Cambados, 1988

1.e4, e5; 2.Cf3, Cf6; 3.Bc4, Cc6; 4.Cg5 ...
4.d4, ed; 5.Cg5, d5; 6.ed, Ce5; 7.O-O ... [7.De2! con lixeira vantaxe branca] 7. ... Cc4; 8.De2, Be7; 9.Dc4, O-O; 10.Dd4, Dd5; 11.Ba3, Bf5 as negras están un pouco mellor. [Vázquez Dorrío vs. M. Outerelo; Cambados, 1988]

4. ... d5; 5.ed, Cd4;
5. ... Ca5; é a continuación típica.
6.c3, b5; 7.Bf1 ...
7.cd, bc; 8.de, Dd5!
7. ... Cd5; 8.Ce4 ...
  • Se 8.Cf7, Rf7; 9.cd, ed; 10.Bb5, De7; 11.De2, De2; 12.Be2, Cb4; con bo xogo negro.
  • Se 8.cd, Dg5; 9.bd5, Rd8; 10.Df3, Bd7; 11.Cc3, ed; con xogo igualado.
8. ... Dh4; 9.Cg3, Bg4; 10.f3, e4; 11.cd ...
Se 11.fg, Bd6, cd; 12.cd, Bg3; 13.hg3, Dg3; 14.Re2, Cf4 mate. Ou se 12.Bb5, Cd5; 13.O-O, Cf6 e as negras están ben.
11. ... Bd6; 12.Bb5 ...
En 1997 Walter Muir introduciu a xogada 12.De2 e posteriores análises parece ser que dan gran vantaxe ao branco. Ver Verizon net.
12. ... Rd8; 13.O-O, ef; 14.Db3 ...

O mellor era 14.Tf3, Tb8; 15.a4! con lixeira vantaxe branca. [Jovchic vs. Koshnitsky; corr. 1969 que se pode ver no Informator 8/215]. A partida que fixo famosa a variante seguiu con 15.Be2, Bf3; 16.Bf3, Dd4; 17.Rh1, Bg3; 18.hg, Tb6; 19.d3, Ce3; 20.Be3, De3; 21.Bg4, h5; 22.Bh3, g5; 23.Cd2, g4; 24.Cc4, Dg3; 25.Cb6, hg; 26.Df3, hg; 27.Dg2, Dg2; 28.Rg2, cb; e as negras acabaron gañando [Yakov Estrin- Hans Berliner; 5º Cto. do mundo por correo, 1965/68]
14. ... fg; 15.Tf2 ...
15.Tf7, Tb8; 16.Dd5, Tb5; con vantaxe negra.
15. ... Tb8; 16.Dd5 ... [Diagrama]

16. ... Tb5; 17.Db5 ...
17.Dg2, Te8; 18.d3, Bh3; 19.Da8, Rd7; 20.Tf7, Be7; 21.De4, Rc8; 22.Cc3 etc.
17. ... Te8; 18.De8!?, Re8; 19.Tg2, Bf3; 20.Cc3, Dd4; 21.Rf1, Bg2; 22.Rg2, Dd3; 23.Cce4, Bg3; 24.Cg3, f5; 25.Rf2, f4; 26.Ce2, g5; 27.a4, Dh3; 28.Ta3, Dh2; 29.Rf3 ... [Diagrama]


29. ... g4; [0-1]